80€ baino gehiagoko erosketa egin ezkero, garraio gastuak gure gain.
HISTORIA
Zaporearen ondarea
eta familiako tradizioa
Duela 40 urte baino gehiago, Pokopandegi baserrian, ideia sinple baina indartsu bat sortu zen: benetako jogur egitea, freskoa eta kalitate oneneko osagaiekin egina, zuzenean gure euskal lurretatik. Horrela hasi zen GOENAGA, belaunaldiz belaunaldi jogur bakoitzean tradizioa eta benetako zaporea ohoratzeko bizi den familia baten maitasuna eta dedikazioa jarri dituen enpresa familiarraren istorioa.
Goenagan, urrats bakoitza garrantzitsua den artisau-prozesu bati jarraitzen diogu. Hasi gure bigantxak larre irekietan haztetik, esne freskoa biltzetik eta ontzi bakoitza zaintzera. Ziurtatu zure mahaira iristen den jogurtak jatorrizko zaporea eta testura krematsua mantenduko dituela. Guretzat, jogurrak egitea ez da ogibide hutsa; bizitzeko modu bat da, kalitatearekiko konpromisoa eta gure arbasoen errezeten errespetua.
Gure jogurrak ez dira elikagai bat soilik; esperientzia sentsorial bat dira, koilarakada bakoitzean daramagun naturarekiko eta tradizioarekiko lotura bat. Bakoitzak Goenagaren esentzia mantentzen du: osagai garbiak, prozesu iraunkorrak eta istorio bat kontatzen duen zaporea.
Goenaga ez da jogur bat, gure sustraien zaporea da, zure bizitzako une guztietan partekatzeko eta ospatzeko egina.
JATORRIA
Pokopandegi baserria
Pokopandegi baserrian bizi gara, eta bertan elkarrekin bizi gara; aita Pako Goenaga, ama Arantxa Azkonobieta, haren ondorengoak eta gure familia; hemen gure behiak eta larreak, ukuilua, esnea eta jogurta, lagunak, makinak, teknologia berriak… irri-karkaran dabiltza, hemen jarraitzen dugu guk eta gure eskuek, eta esnea jogurt bihurtzen dugu. Bitxia da, baina hau gure egunerokoa da, Pokopandegi. Gure behiak zaintzen ditugu, jetzi egiten ditugu, eta esne horrekin jogurra egin eta saldu egiten dugu. Ongi hasten dena, ongi bukatzen da.
ESNE BIDEA
Ekoizpena eta salmenta
Garai hartako baserri gehienetan bezala, 8 eta 10 behi suitzar artean zeuden. Amonak etxean jeztutako esnea saltzen zuen Donostiako merkatuan. Ukuilua handitu eta behi suitzarrak jarri genituen berehala. Orduan hasi ginen jogurrak egiten. Horrela hasi zen gure esne-bidea. Gure behiak gure zerumugako izarrak dira. Hasieran guk ere ez genekien jogurt bat nola egiten zen, Elton andrea etxera sartu zenean. Bai, etxekoentzat, jogurta ontziratzeko makina. Geroztik jogurt amaigabeak egin ditu! Ekoizpena handitu eta hobetu dugu! Hori bai, barrualdeak gordetzen du, erabat artisaua eta etxekoa den jakia. Esne bide horretan aurrera egiten jarraitzen dugu, bezeroei eskuz esku gure eskuekin egindakoa emanez.
JOGURT
Karraturik borobilena
Lehen jogurta egin genuen unea ezin da deskribatu. Haur baten jaiotza bezain zirraragarria. Bilaketa eta esperimentazio prozesu baten ondoren, alkimistak bere bizitzako obra lortu zuen. Ilusioa. Zalantzak. Ausardia. Beldurra. Dena ontzi txiki berean. Baserria, larreak, ura, behiak, Suitza, Euskal Herria, handiagoak, txikiagoak, ezagutza, berrikuntza eta teknologia. Eta, noski, esnea. Eta hori guztia, kondentsatua eta nahastua, ez asaldatua, da nire amak diseinatu zuen ontzi karratu txikiak gordetzen duena. Arte hutsa, karraturik biribilena.
BELAUNALDUN ALDAKETA, ETORKIZUNA
Gaur eta beti
Gure helduek behien zaintza eta esnea lortzera transmititu ziguten. Guk jogurta egiten eta saltzen ikasi genuen, eta gure alabek gure ondareari jarraipena ematen; jogurt berriak betiko esnearekin, belaunaldi berriak betiko familian. Pokopandegi. Enpresa familia da. Eta familia, enpresa.
Goenaga, esne lodia eta zapore fina. Esne beroa eta jogurt freskoa. Betiko jakintza, teknologia berrien bidez egiteko modu berri batekin. Ikastun izan ginenok maisu gara gaur, eta gure ondorengoak biharko Goenagatarrak. Betiko jogur berria egingo dute. Esne-bide honetako izar iheskorrak izango dira. Beti bilaketan.